Чалавек Зямлі
25 гадоў рупіцца механізатарам ва УП «Насенняводчы саўгас імя Данукалава» Мікалай Рачонак, не цураецца ніякай сельскагаспадарчай працы, бо разумее яе важнасць.
— Працаваць на зямлі нялёгка, але пачэсна, тым больш, што яна — родная, — крыху з філасофскім падтэкстам разважае Мікалай Рачонак.
Нарадзіўся і вырас Мікалай Мікалаевіч у Відоках. Вёска з дзяцінства прывучыла да сялянскай працы. Кіраўніцтва гаспадаркі дбайным механізатарам задаволена. Калі ён узяўся за справу, належным чынам давядзе да канца. Адказнасць, самаадданасць гэтага чалавека ў працы выклікае павагу. Нездарма ў мінулым годзе яго партрэт быў змешчаны на раённай Дошцы гонару.
Рабіць усё сумленна — жыццёвае крэда Рачонка. У напружаны жніўны час, яго рабочы дзень пачынаецца на досвітку: трэба праверыць камбайн, упэўніцца ў яго гатоўнасці, змазаць і пачысціць вузлы і агрэгаты… Сёлета падчас уборачных работ на старэнькім КЗР-10 ён намалаціў 612 тон збожжа з агульнай колькасці сабранага ў гаспадарцы ўраджаю — 7 тыс.тон. А ў перыяд корманарыхтоўкі скасіў больш 300 гектараў траў.
За гады працы добра асвоіў розныя віды тэхнікі. З цеплынёй успамінае свой першы МТЗ-80, які на два гады быў старэйшым за Мікалая. Давялося папрацаваць і на такіх тыпах трактароў як Т-150, МТЗ-1221, цяпер робіць на энерганасычаным Беларус-1523.
У гэтыя дні Мікалай заняты на ворыве зябліва. Засталося зрабіць, як кажуць, «апошні палявы рывок», а далей — зіма. Хаця, для механізатара і яна будзе напружанай — рамонт тэхнікі.
Лёс Мікалая Рачонка мог скласціся інакш. Тэрміновую службу ў арміі праходзіў у Закаўказзі. Была магчымасць там і застацца, аднак цягнула да бацькоў, на радзіму. І ў сваіх памкненнях Мікалай не памыліўся. Жыццё склалася добра: побач каханая жонка, любячыя дзеці. І ўся гэта сямейная ідылія ва ўласным доме. Моцная сям’я, добры заробак, павага ў калектыве — а што яшчэ трэба чалавеку ад зямлі?
Ала ЯКАЎЛЕВА.