Слоўнік “сенненскай мовы” папаўняецца!
Новая рубрыка ў «раёнцы» выклікала цікаўнасць у сенненцаў. І вось на наш адрас былі дасланыя чарговыя словы, пачутыя ў выключна сенненскай мясцовасці і ад месцічаў. Мы іх прапануем да ўвагі чытачоў, а таксама запрашаем далучыцца да стварэння такога вось «газетнага» слоўнічка і дасылась цікавыя слоўцы на наш e-mail: rd@vitebsk.by ці паштовы адрас: 211120, г.Сянно, вул. Чкалава, 4а.
Курмель. Невялікая азёрная рыбка, у беларускай літаратурнай мове назва яе — пячкур, у рускай — пескарь.
Аджгур. Націск на другім складзе, «г» узрыўное. Запісана ў вёсцы Бярозкі. Так тут завецца ёрш, невялічкая рыбка з калючымі плаўнікамі.
Камяга. Так у Бярозках і навакольных вёсках называюць лодку,вырабленую з камля тоўстага дрэва. Націск на другім складзе.
Браднік. Гэта рыбалоўная прылада, сетка, нацягнутая ў выглядзе конуса на каркас з пруткоў. Інакш яшчэ называецца «таптухай». Націск у першым выпадку на апошнім складзе, у другім — на другім.
Ватка. У вёсцы Бор так называлі сятчатую снасць з мяшком — кармой пасярэдзіне і двума крыламі па баках. Два чалавекі па пояс у вадзе рыбачылі з гэтай снасцю.
Пяхцель. Гэта нешта падобнае на сучасную сетачку-авоську, толькі не з нітак, а з тонкіх вяровачак. У яе селянін набіраў у дарогу сена для каня. Націск на апошнім складзе. Такую ж вяровачную сетачку называлі ў Машчонах «раптух».
Цясла. Цяслярскі інструмент для вырабу карыт, начовак і іншых падобных рэчаў. Націск на апошнім складзе.
Паршні. Назва вёскі ў Ходцаўскім сельсавеце. Але паходзіць яна ад лапцей, якія пляліся не пад прамым вуглом, а па дыяганалі. Націск на апошнім складзе.
Ходцы. Так называліся пешаходныя масткі праз пратоку, што злучае два возеры каля вёскі, што калісьці атрымала такую ж назву.
Пётр ЕРМАШКЕВІЧ,
былы супрацоўнік раённай
газеты.