Дыягназ таленту не памеха
У гэтым мы можам дакладна пераканацца, калі паглядзім на вырабы, якія сваімі рукамі робіць Дар’я Мезаўцова, дзяўчынка — якая з дзяцінства мае інваліднасць. Але дыягназ не перашкаджае ёй жыць паўнавартасным і цікавым жыццём.
У гэтым мы можам дакладна пераканацца, калі паглядзім на вырабы, якія сваімі рукамі робіць Дар’я Мезаўцова, дзяўчынка — якая з дзяцінства мае інваліднасць. Але дыягназ не перашкаджае ёй жыць паўнавартасным і цікавым жыццём.
— Яна не толькі камунікабельная і рознабаковая, але і вельмі старанная, — кажа Таццяна Манкевіч, загадчыца аддзялення дзённага знаходжання для інвалідаў ТЦСАН.
Сюды ў першы раз Дар’я прыйшла ў 2012 годзе. Сціплая і ветлівая, адразу звярнула на сябе ўвагу. А крыху пазней праявіла і свой талент.
— Яна ўсё схоплівае вельмі хутка, не баіцца вучыцца чамусьці новаму. Але не хвалюецца, калі нешта не выходзіць адразу, — прадаўжае размову Таццяна Манкевіч.
У калектыве заўсёды пазітыўная, прыязная і камфортная атмасфера.
— Тут і тварыць прасцей, і цікавасць не згасае. Мы ўсе разам з самай раніцы нешта робім, асвойваем новыя тэхнікі. Калі я ўжо ў чымсьці адчуваю сябе больш рашуча, смела спрабую нешта новае, — расказвае дзяўчына.
У АДЗІ ўпэўнены, што ні ўзрост, ні дыягназ не перашкода для творчасці. Няма такіх людзей, якія зусім нічога не ўмеюць рабіць. А калі глядзіш на вынік дзейнасці людзей з абмежаванымі магчымасцямі, то дзіву даешся, якія яны таленавітыя і цікавыя. Тут у іх ёсць магчымасць знаходзіць сяброў, хобі, лепш пазнаваць сябе. І толькі так жыццё штодня будзе напаўняцца фарбамі і прыносіць зарад станоўчых эмоцый.
Даша — прыклад стойкасці і мужнасці. Яна ўпэўнена, што творчасць — гэта той кірунак, які проста неабходны сучаснаму грамадству. Бо толькі ствараючы нешта сваімі рукамі, мы вучымся берагчы ўсё тое, што стварыла прырода.
Сення ў творчай «скарбніцы» дзяўчыны больш за сотню выкананых работ. А практыкуецца яна ў двух напрамках: вышыўка крыжам і саломапляценне. Каб займацца вышыўкай, яна наведвае гурт «Дарніца», што працуе пры аддзяленні, саломапляценнем – выяздны гурток на базе Дома рамёстваў пад кіраўніцтвам Валянціны Грыбоўскай.
На самай справе рукадзелле — хобі не з простых. Тут трэба адчуваць сябе арганічна. Толькі так на выхадзе мы атрымаем добры вынік. У вырабах з саломкі ўсе цесна пераплецена: любоў да культуры, народных традыцый, сваёй краіны і яе гісторыі.
Як усялякі творчы чалавек, Даша часта адчувае жаданне паспрабаваць сябе ў новым напрамку. Зусім нядаўна яна пачала вырабляць карціны ў тэхніцы «кінусайга». Яе сутнасць заключаецца ў складанні малюнкаў са шматкоў тканіны. Гэтая тэхніка нагадвае лапікавае шыццё або пэчворк, аднак сшываецца тканіна без іголкі. У гэтым накірунку дзяўчынка зрабіла ўжо каля 10 поўнапамерных карцін. А яшчэ яна збірае партфоліо, дзе размяшчае ўсе свае вырабы. Калі патрэбна, там можна знайсці яе самыя першыя творчыя крокі.
— Безумоўна, элементы сталі раўней, рыскі выразней, — характарызуе працу Дашы Таццяна Манкевіч.
Свае вырабы дзяўчына часта дорыць блізкім людзям. Бо яны і ёсць галоўныя ацэншчыкі яе творчасці. Любоў бацькоў і станоўчыя эмоцыі ў сям’і даюць магчымасць дзяўчыне развівацца ў творчым напрамку, адчувая пры гэтым важкую падтрымку з іх боку. Лепшыя работы Дашы выстаўляюцца на конкурсах, што праходзяць у АДЗІ і за яго межамі. Правядзенне падобных выстаў не толькі відовішча, але і спосаб даказаць людзям, што няма нічога немагчымага.
Ксенія КРУПСКАЯ.
Фота аўтара.
