21 лютага — Міжнародны дзень роднай мовы. Мова — “Адзежа душы” народа.
Яшчэ на пачатку ХХ стагоддзя беларуская пісьменніца Цётка, звяртаючыся да сваіх сучаснікаў і нашчадкаў, а гэта значыць, да нас, пісала: «Бедны той, хто апрача грошай, апрача багацця, каторае пры першым няшчасці счэзне дазвання, не мае скарбаў вечных — скарбаў душы. Такі скарб, каторы ніхто і ніколі адабраць ад нас не здолее, гэта любоў да Бацькаўшчыны, да свайго народа, да роднай мовы…».
21 лютага 1999 года ЮНЭСКА, па прапанове Бангладэш, аб’явіла Міжнародным днём роднай мовы. У гэты час у школах і навучальных установах праходзяць тыдні роднай мовы, якія насычаны шэрагам мерапрыемстваў, сустрэч, конкурсаў, алімпіяд. І ўсё ж будзем шчырымі, беларуская мова ў апошнія гады выкарыстоўваецца абмежавана. Гараджане неахвотна карыстаюцца ёй, асабліва сучасная моладзь. Маладыя людзі з вёсак, якія вучацца ў горадзе, пачынаюць цурацца сваёй «вясковай» гаворкі. І такіх людзей, якія паступова забываюць бацькоўскую мову, шмат, што вельмі сумна…
Заўсёды захапляюся тымі людзьмі, якія без сарамлівасці гавораць па-беларуску. Аднойчы я вярталася з заняткаў у інтэрнат. Ішла і думала пра свае справы. Вакол, як заўсёды, гарадская мітусня, гул машын. І раптам сярод гэтага шуму пачула сакавітую беларускую мову. Гэта настолькі ўзрушыла мяне, што міжволі ўсплыло параўнанне моўнай сітуацыі ў нашай краіне і ва Украіне, дзе сёння ўсюды размаўляюць толькі па-ўкраінску.
Гэта ж вельмі прыгожа і годна, калі чалавек кажа на мове сваіх продкаў, якія так доўга чакалі свабоды і змагаліся за права гаварыць па-беларуску. Доўгі час наша мова была пад забаронай, як жывая істота, жадала жыць у сэрцах мільёнаў…
У той вечар я ішла і думала — ці можна адчуваць сябе сапраўдным беларусам, грамадзянінам сваёй дзяржавы, калі не ўжываеш родную мову? Напэўна, не. Некалі Францішак Багушэвіч казаў: «Мова — гэта «адзежа душы». Няхай жа душа беларускага чалавека, нарэшце, апранецца ў сваё адзенне, сатканае з такой прыгожай, звонкай беларускай мовы!
Надзея ЗУЕВА,
студэнтка ВДУ імя П.М.Машэрава.
