Чудеса сбываются, если в них верить. Маленькая жительница Сенно получила письма от Дедов Морозов с разных частей света
У свае чатыры з паловай гадкі Злата Кацар з Сянна можа з лёгкасцю назваць імёны канадскага, аўстрыйскага і нават татарскага Дзядоў Марозаў. З імі маленькая сенненка пазнаёмілася па перапісцы.
Ідэя напісаць пісьма галоўным навагоднім персанажам розных краін узнікла ў Ганны Кацар, матулі дзяўчынкі, два гады назад. Ініцыятыву жонкі яе муж Дзмітрый падтрымаў. Усёй сям’ёй складалі пасланні. Пачаць вырашылі з айчыннага Дзядулі Мароза. Першыя лісты паляцелі ў Белавежскую пушчу, а заадно ў Вялікі Усцюг і на «Паўночны полюс» — вотчыны рускага і канадскага Дзядуль.
А сёлета пад ёлачкай Злату чакалі яркія канверты ўжо з пяці краін свету: Беларусі, Канады, Германіі, Аўстрыі, Расійскай Федэрацыі. На жаль, не ўсе допісы атрымалі зваротную сувязь. Так і не дачакаліся Кацары вестачкі з Вялікага Усцюга. Затое свае віншаванні маленькай сенненцы даслалі Кыш Бабай і Кар Кызы — Дзед Мароз і яго дачка з Татарстана.
Адрасы месцаў пражывання зімовых чараўнікоў, распавядае Ганна, шукалі ў Інтэрнэце. Пасланні стараліся пераводзіць на родныя мовы адрасатаў. Балазе, у сеціве існуе нямала праграм для анлайн-перакладаў. Прычым усе пісьмы пісаліся ад рукі.
— Падарункаў ад Дзядоў Марозаў мы не патрабавалі, папрасілі толькі, каб яны таксама даслалі нам у адказ лісты, — падкрэслівае мая суразмоўца.
Разам з ёй і маленькай Златай перабіраем стос рознакаляровых папер. Гэта прыгожыя, не падобныя адзін на аднаго пасланні пераадолелі тысячы кіламетраў і, нават, акіян. Аўстрыйскае ўяўляе сабой паштоўку. У канверце ад нямецкага Санты, акрамя пісьма, знайшлося месца і для падарунка — невялікай казцы і паштоўкі-размалёўкі. Дарэчы, гэту ідэю было нядрэнна узяць на заўвагу ўсім чараўнікам: укладанні мінімальныя, а дзіцяці — прыемна. А вось пасланне ад яшчэ аднаго ўлюбёнца нямецкай дзятвы — Нікалауса (ці па-нашаму святога Мікалая) хутчэй нагадвае ўлётку.
Лісты ад Дзядуляў Злата вельмі любіць слухаць замест казкі на ноч. Асабліва ў гэтым плане прыйшоўся даспадобы Кацарам адказ канадскага Санта-Клауса, у якім так яскрава апісваецца жыццё жыхароў чароўнай краіны на Паўночнай полюсе, што і дарослым не цяжка паверыць у яе існаванне. Дарэчы, тэксты пасланняў з году ў год не паўтараюцца.
Гледзячы на вынік і энтузіязм маёй суразмоўцы некаторыя сяброўкі Ганны таксама загарэліся яе задумкай. Праўда, пакуль абмежаваліся лістамі беларускаму Дзеду Марозу. Паштовыя паслугі патрабуюць часу і пэўных фінансавых выдаткаў. Але ўсё акупаецца адчуваннем цуду і радасці, калі атрымліваеш запаветны канверцік.
— Гэта незабыўныя эмоцыі! Мы, бацькі, нібыта самі вярнуліся ў дзяцінства. Пагадзіцеся, куды прыемней атрымаць пісьмо па пошце, чым зайсці на сайт Дзеда Мароза і раздрукаваць тэкст дома або замовіць яго за грошы, — запэўнівае Аня.
І з гэтым цяжка не пагадзіцца.
Ну а тым, хто зацікавіўся і таксама хоча атрымаць навагодняе прывітанне, Ганна раіць не чакаць снежня.
— Лета або пачатак восені – найлепшы час, каб напісаць ліст Дзеду Марозу! Бо адказ можа прыйсці ў лютым ці нават у маі.
А ў сям’і тым часам Кацар спадзяюцца атрымаць навагоднія пасланні з Фінляндыі, Францыі і Карэліі і плануюць пашыраць геаграфію пасланняў.
Вольга БАНДАРЭВІЧ.
На здымку: Злата Кацар з лістамі ад Дзядоў Марозаў.
Фота аўтара.
