Напаткали бога лесу
Чаго толькі ў свеце не здараецца з людзьмі. Нават такія неверагодныя гісторыі, якія звычайны чалавек не можа зразумець. Але ж гісторыі гэтыя расказваюць дастойныя, сталыя людзі, якія не дазволяць сабе сачыняць лухту і падманваць субяседніка.
Адну гісторыю з разраду «відавочнае-неверагоднае» расказала карэспандэнту газеты жыхарка г.п. Багушэўска Паліна Сцяпанаўна Пядачкіна.
Выпадак гэты адбыўся з рэальнымі людзьмі, сяброўкай Паліны Сцяпанаўны Валянцінай Канстанцінаўнай Гарнаковай і яе знаёмай з Оршы Святланай Сямёнаўнай. Летам, у той час, калі нарыхтоўвалі чарніцы, пайшлі жанчыны ў ягады ў Вакараўскі лес. Назбіраліпоўныя кошыкі і рушылі дадому. Толькі выйшлі на прасеку, глядзяць, а там у нерухомай позе сядзіць істота (звер — не звер, чалавек — не чалавек): шэрая, космы шэрсці доўгія, ні рук, ні ног не відаць.
Адна з ягадніц пачала хрысціцца, другая ўзяла палку. Істота раптам знялася з месца, імгненна пранеслася міма збянтэжаных ад нечаканасці жанчын, але ні тупату ног, ні наогул якога-небудзь гука гэта калматае стварэнне не зрабіла. Толькі паветрам на сябровак павеяла…
Пазней Паліна Сцяпанаўна выпадкова знайшла ў кнізе апісанне, якое цалкам супадала з абліччам таго, хто сустрэўся ў лесе нашым ягадніцам. Аказваецца, як сцвярджалася ў кнізе, гэта быў бог лесу, завуць якога Пан.
Гісторыя, як бачым, падобная на рэальную. А вы, паважаныя чытачы, хочаце — верце, а хочаце — праверце…
Таццяна Буракова.
