ПАД КУСТОМ, НА БЕРАЗЕ ВОЗЕРА
У выхадныя дні на пляжах, абсталяваных на азёрах вакол Сянна, людна ад світання да змяркання. Як працуюць службы, абавязаныя забяспечыць належныя ўмовы адпачынку, як выконваецца прыродаахоўнае заканадаўства, пракантралявала ў мінулыя выхадныя Кацярына Хірэвіч, галоўны спецыяліст інспекцыі прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя. Разам з ёй у рэйд па месцах адпачынку накіраваўся журналіст раённага выдання. Яго цікавілі і іншыя аспекты арганізацыі адпачынку на Сенненшчыне.
У 11.00 на цэнтральным пляжы ў райцэнтры — не адзін дзясятак чалавек. Большасць загараюць пасля купання ля самай вады. Хтосьці размясціўся ў цяньку дрэў, малыя катаюцца на арэлях. Тут жа на пасту матрос таварыства выратавання на водах Уладзімір Ткачэнка.
— Траву на пляжы нядаўна падкасілі ў другі раз работнікі фРУП ЖКГ. А вось скрыні ад смецця ачышчаюцца нерэгулярна, — не хавае ён.
Зрэшты, у гэтым не цяжка ўпэўніцца. Сёння абедзьве сметніцы таксама перапоўнены. Пластыкавыя бутэлькі, поліэтыленавая плёнка, іншы ўпаковачны матэрыял валяецца ля самай вады, побач з адпачываючымі. Пакуль мы працягваем размову з Уладзімірам Ткачэнкам, на пляжы з’яўляецца «дама бальзакаўскага ўзросту» з «лепшым сябрам чалавека» на павадку. Сабака, дарэчы, без намордніка. Заўвага, што на пляжы жывёліне знаходзіцца нельга, выклікае ў жанчыны буру эмоцый. Пакінуць месца грамадскага адпачынку яе прымусіла толькі пагроза скласці пратакол аб адміністрацыйным правапарушэнні. Так робяць усе — галоўны аргумент аматаркі сабак. Гэтак жа адказваюць тыя, хто мые машыны ля водаразборнай калонкі, паркуе тэхніку ў двух метрах ад вадаёма.
— Бывае, што сабак цягнуць з сабой у ваду. Яшчэ больш мяне ўражвае, што падобныя дзеянні не хвалююць людзей, якія вымушаны плаваць побач з сабакам, — працягвае свой аповед Уладзімір Ткачэнка.
Пляжам азёр Рахальскае, Тухінскае перавагу аддаюць маладыя людзі. Мяркуючы па нумарах аўтамабіляў, сярод тых, хто прымае водныя і сонечныя працэдуры, ёсць грамадзяне Расіі. Вада гэтых азёр вабіць сваёй крыштальнай чысцінёй, пляжы — абуладкаванасцю.
— Арганізацыі, якія рашэннем райвыканкама абавязаны сачыць за станам зон адпачынку, сталі больш адказна адносіцца да сваіх абавязкаў, — лічыць Кацярына Хірэвіч. Праўда, на пляжы возера Тухінскага гэтае выказванне было азмрочана рэаліямі. Кантэйнер, устаноўлены тут РУП ЖКГ, не меў накрыўкі. Побач з ім валялася смецце, якое, відаць, выцягнулі бадзяжныя сабакі, а магчыма, птушкі.
Кіруемся далей — да возера Заазерскае. На ім Ульянавіцкае лясніцтва абуладкавала месца адпачынку. Пад шатамі ялін і дахам шапіка ўстаноўлены шэраг сталоў, побач — кастрышча, мангал, дровы, ёмістасці для збору смецця. І — возера: забалочанае, але багатае на рыбу. З берага, да яго люстраной гладзі, праз трыснёг і асаку, некалі быў пакладзены масток. З часам збудаванне месцамі прагніло, пайшло пад ваду. Па ім яшчэ можна з асцярогай прайсці, але не выключана і магчымасць падзення. У такім стане масток, як мінімум, з мінулага года.
На зваротным шляху заязджаем у Заазер’е, у аграсядзібу «Спадчына». На падворку — ціха.
— Не, жадаючых адпачыць сёлета менш не стала. Да жніўня выхадныя распісаны. Для жыхароў вялікіх гарадоў, асабліва тых, што выраслі ў вёсцы ці ў такіх гарадках, як Сянно, на сене паспаць — задавальненне. Ды і цэны ў нас досыць дэмакратычныя, — выказвае сваё меркаванне Уладзімір Вільчынскі.
У Сянне на сябе звярнула ўвагу група маладых мам, што «тусавалася» ў скверы. І сапраўды, чым не адпачынак у спёку: цэнтр горада, зялёны газон, фантан, побач магазіны…
Аляксандр ЯЎГЕНАЎ.
НА ЗДЫМКАХ: на пасту Уладзімір Ткачэнка; пляж возера Сенненскае; масток на Заазерскім возеры.
Фота аўтара.
