«Залатыя правілы гандлю» па-сенненску

У апошнія гады многія гандлёвыя кропкі райцэнтра знешне сталі адпавядаць сучасным патрабаванням.

Аднак пакупнік мала зважае на памеры магазіна і формы абслугоўвання. Хваля негатыўных эмоцый перапаўняе нас, калі становімся ў доўгую чаргу, бо працуе толькі адна каса, і гэта ў, так званы, «час пік» (абедзенны перапынак), калі ў аддзелах нашых «супермаркетаў» (як іх цяпер модна называць) даводзіцца чакаць прадаўца, які б цябе абслужыў. Пры паўтарэнні сітуацыі, міжволі  ідзеш у іншы магазін, хай не такі сучасны і не з такім «багатым» асартыментам, затое без чэргаў. Праўда, «іншы» ён, умоўна, бо  часта гэта ўсё тое ж райспажыўтаварыства.
Жаданне пакупніка набыць тавар пры якасным абслугоўванні  цалкам зразумела. І тут  не патрабуецца асаблівай навукі, хутчэй гэта «залатое правіла»: добразычлівасць, уважлівасць і ветлівасць. У рэальнасці «дзякуй за пакупку» не заўсёды пачуеш. Сказаць, што праявы грубасці і некваліфікаванага абслугоўвання з боку прадаўцоў назіраюцца ў кожным магазіне, было б няправільна, і ўсё ж выпадкі незахавання элементарнага этыкету ў адносінах да пакупніка сустракаюцца.
Не так даўно ў магазіне «Каласок» давялося пабываць у падобнай сітуацыі. Я хацела набыць у магазіне ўсяго нічога — 200 грамаў каўбасы мясцовай вытворчасці, якой, дарэчы, уся вітрына была «завалена» так, што не знайшлося месца, дзе цэннік паставіць. Прадавец прапанавала пачаты батон, але там аказалася 295 грамаў. Мне  столькі не трэба было. На просьбу адрэзаць неабходную колькасць ад другога батона, мне адмовілі ў продажы тавару. Па праўдзе сказаць, з такім «сэрвісам» сутыкнулася ўпершыню і нават разгубілася. Цяпер шкадую, што не зафіксавала факт падобнага абслугоўвання ў кнізе заўваг і прапаноў. Хай бы была навука не толькі прадаўцу, але і кіраўніку магазіна, бо гэта самы эфектыўны спосаб  барацьбы з парушэннямі правілаў гандлю.
«Вельмі рады» наведвальнікам і ў кафэ «Чайка». Нягледзячы на тое, што ў меню прапаноўваецца некалькі відаў салатаў, першых блюд, насамрэч, у лепшым выпадку атрымаеш халодны суп, на другое бульбяное пюрэ з біточкамі альбо, як альтэрнатыва, шніцэлем «Палескі». Паўтаруся, гэта ў лепшым выпадку. А бывае і так. Афіцыянт як пойдзе «на кухню» за харчовым наборам, так і не дачакаешся, пакуль ён там «паабедае». Вось і даводзіцца замест свежапрыгатаванага супчыку  праганяць голад піражкамі, піцамі ды іншымі стравамі хуткага прыгатавання.
Вучымся на чужым»горкім вопыце»
Сучасны спажывец стараецца сачыць за тэрмінам прыдатнасці прадукта. Звычайна праверыш на адной упакоўцы: тэрміны рэалізацыі не сышлі, ну і бярэш столькі  тавару, колькі табе трэба, не паглядзеўшы тэрмін на астатніх упакоўках. Ужо дома  бачыш, што тэрмін рэалізацыі прадукта ў адным з пакетаў (у маім канкрэтным выпадку — напітак кісламалочны)  скончыўся аж дзесяць дзён таму, а вэнджаныя курыныя крыльцы (па словах прадаўца, «свежыя») аказаліся ўперамешку з «заляжалымі». Прадаўцы не хаваюць, што пратэрмінаваны тавар ім нярэдка даводзіцца аплочваць з уласнай кішэні. Таму, нават  рызыкуючы атрымаць ад адпаведных кантралюючых службаў штраф, яго з рэалізацыі не знімаюць  — супраць сістэмы не пікнеш.
Якасць вызначаепопыт
Некалькі выхадных запар прыходзілася назіраць, як супрацоўнікі міліцыі і санітарна-эпідэміялагічнай службы «выправаджвалі» з мясцовага рынку індывідуальнага прадпрымальніка, які гандляваў свежамарожанай рыбай. Не ведаю, якія там санітарныя нормы ён парушаў, а з пазіцыі спажыўца скажу — тавар быў свежы, якасны і недарагі. Пра гэта сведчыла і чарга з вялікай колькасці пакупнікоў, многія з якіх ужо не першы раз тут атаварваліся. Дарэчы, побач стаяла і маразільная вітрына з адпаведным таварам мясцовага райспажыўтаварыства з вельмі «разнастайным» асартыментам: упакоўкі з селядцом і некалькі «засушаных» скумбрый. Можа гэта і паслужыла прычынай атакі на канкурэнта?
На сённяшні дзень гандаль у раёне прадстаўлены пераважна магазінамі райспажыўтаварыства ды нешматлікімі прыватнікамі. У такой сітуацыі здаровая канкурэнцыя проста немагчыма. А значыць пакупніку гарантаваны поўны набор «сэрвіснага» абслугоўвання.

Наш кар.